Mijn eerste keer

Toen ik mijn eerste paniekaanval kreeg, duurde het een heel jaar voordat ik op de juiste plek terecht kwam voor goede hulp. In dat jaar ging er veel kapot. En het ergste van alles: dat was niet nodig geweest. Als er ook maar één adequate hulpverlener op mijn pad gekomen was, tenminste. Die had gezien dat het hier niet om een hulpeloze student met een identiteitscrisis ging.

In deze blog vertel ik je over mijn allereerste paniekaanval en de periode die daarop volgde.

Lees verder “Mijn eerste keer”

Een paniekstoornis. Que?

Voor ik allerlei subjectieve verhalen op je los ga laten, wil ik dat je een beetje weet wat een paniekstoornis is. Hoe het voelt. Wat je denkt. Dat je weet dat één paniekaanval nog geen stoornis is. Dat je weet dat ongeveer 4% van de Nederlanders er in zijn leven last van krijgt. Het geeft je een beetje context.

Daarna vertel ik je wat meer over mijn paniekstoornis. Want, er bestaan 1.001 varianten van. De ene is de andere niet. Dat maakt het ook allemaal zo lastig. 

Lees verder “Een paniekstoornis. Que?”

Paniek. Dus.

“Serieus? Een blog over je paniekstoornis? Why? Waarom moet dat op internet? Kan toch ook in een schriftje? Is toch niets nieuws? Wie zit daar op te wachten? Na een week leest alleen je moeder nog fanatiek mee. Beetje sneu.”

Wie dat zei? Ik. Tegen mezelf. Ik kan wel 1001 redenen bedenken om geen weblog te beginnen. Maar ik heb een paar goede redenen om het tóch te doen. Dus laten we beginnen. Dan leg ik het uit.

Lees verder “Paniek. Dus.”