foto’s: Tomcornelissen.nl
Ik ben communicatieadviseur en heb een angststoornis. En, ik ben een wereldverbeteraar. Hoe mooi is het dan, dat je een bijdrage kunt leveren aan een nationale overheidscampagne over angststoornissen. Dat deed ik dus. In eerste instantie met een artikel op www.heyhetisoke.nl en later ook met een interview aan Vrouw (van Telegraaf). In deze blog vertel ik daar meer over.
Nationale campagne
De campagne ‘Hey, het is oké’ is een initiatief van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Omdat er nog veel te weinig gepraat wordt over psychische problemen (waaronder angststoornissen).
“Bang, dat zijn we allemaal wel eens. Maar wat als angst je leven beheerst? Dan kun je een angststoornis hebben. En hoewel 1 op de 5 mensen hier last van heeft, blijft erover praten lastig. Laten we kijken hoe we angststoornissen bespreekbaar kunnen maken, want: de angst die je draagt, hoef je niet te verbergen.”
www.heyhetisoke.nl
Mijn verhaal
Ik juich het heel erg toe dat de overheid zich bemoeit met het bespreekbaar maken van psychische problemen. (En ja, ik weet dat de wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg veel te lang zijn, dat het personeelstekort veel te groot is, en dat de overheid daar ook iets mee moet. Maar dit moet óók.) Dus, toen ik gevraagd werd of ik mijn verhaal in deze campagne wilde delen, hoefde ik niet lang over na te denken. Ja! Graag!
Op de campagnewebsite www.heyhetisoke.nl lees je mijn verhaal, en de verhalen van vele anderen. Het is een fijne site met veel verhalen over allerlei soorten angststoornissen. De neutrale, informerende toon, zorgt ervoor dat je niet meteen heel erg schrikt van de verhalen.
Het interview dat ik daarna nog gaf aan Vrouw van De Telegraaf, is net wat andere koek. Iets grootser, en iets meeslepender. Wél eerlijk, maar achteraf dacht ik: ze hadden best nog mogen vertellen dat ik eigenlijk best een fijn leven heb. Tenminste, ja, ik heb al 17 jaar last van een angststoornis. En op dit moment is het even zwaar. Maar, ik had meer goede dan slechte jaren. Ik heb een fantastisch gezin, fijne familie en vrienden, fijne buren en collega’s, leuk werk. Dat kan allemaal óók. Maargoed.
Jouw verhaal
Dat ik open durf te zijn, heb ik inmiddels wel bewezen. Dat was zeker niet makkelijk. Ik schrijf er misschien luchtig over, maar, in mijn hoofd was het wel even een dingetje. Dat het er nu écht stond, met naam en toenaam. Gelukkig overstijgt mijn intrinsieke motivatie elke vorm van twijfel of angst, in dit geval.
Wat ik vooral hoop is dat mijn verhaal jou inspireert. Dat ook de verhalen van al die anderen jou inspireren. Dat je het ook aandurft. Om open te zijn over je angsten, onzekerheid of kwetsbaarheden. Dat je gaat voelen dat die last niet alleen op jouw schouders ligt. Dat je mild voor jezelf mag leren zijn. Dat wens ik je toe, uit de grond van mijn hart.